کتاب ماه نیکو - چه کسی پنیر مرا جا به جا کرد - روز دوازدهم

قسمت قبلی را خواندین ؟

خلاصه داستان :

بعد از مدتی گشتن و پیدا نکردن پنیر، سرانجام به ایستگاه پنیر بزرگی رسید و خیلی خوشحال شد، اما وقتی با ایستگاه خالی مواجه شد به شدت مایوس شد. با خودش فکر کرد : "این حس پوچی و ناامیدی بارها به من دست داده است." احساس می کرد ترجیح میدهد تسلیم شود.

هو کم کم  داشت قدرت جسمی اش را از دست می داد و می ترسید که نابود شود. در آن لحظه داشت به برگشتن به ایستگاه پنیر "پ" فکر می کرد. حداقل اگر برمی گشت و هم هنوز آنجا بود، دیگر تنها نبود. بعد دوباره آن سوال را از خودش پرسید : " اگر نمی ترسیدم، چه می کردم ؟ "

هو فکر می کرد بر ترسش غلبه کرده، اما بیشتر از آنچه دوست داشت پیش خودش اعتراف کند، می ترسید. او مطمئن نبود از چه چیزی می ترسد، اما در این اوضاع که ضعیف و بی حال بود، می دانست که فقط از تنها ادامه دادن راه وحشت دارد. خود هو نمی دانست، امابه عقب کشیده شدنش به دلیل این بود که هنوز باورهای ترسناکش بر شانه اش سنگینی می کردند.

تفکر در داستان :

وقتی که به وسط های راه می رسیم و هنوز نتایجی که می خواستیم را بدست نیاوردیم، ناامید می شویم، احساس ترس سراغ ما میاد و فکر می کنیم که داریم نابود می شویم. دوست داریم به حالت قبلی برگردیم چون اونجا حداقل تنها نبودیم و یا اینکه بیشتر با اون شرایط راحت بودیم. اما  همه اینها ترس های بیهوده هستند که ما را از حرکت باز می دارند.

بعضی وقت ها هم می ترسیم ولی نمی دونیم از چی می ترسیم و یا اینکه اون موضوعی که ازش می ترسیم دلیل دیگه ای داره. واقعیت اینه که دلیل بیشتر ترس هایمان و دلیل اینکه دوست داریم به حالت قبلی که بودیم بر گردیم این هستش که ما یک سری افکار و باورهایی داریم که مانع حرکت رو به جلو ما می شوند. باید آنها را پیدا کنیم و تغییرشان بدهیم تا سرعت و قدرت حرکتمان بیشتر بشود.

شما چه افکار و باورهایی دارید که مانع حرکت شما می شوند ؟

با هم کتاب بخونیم